Όλα όσα λέω είναι
η αλήθεια που γεννάει το μελάνι μου κι εγώ
την θέλω πιο
απλοϊκή και πιο απλοϊκή.
Ένας χωριάτης μες
τα σύνορα
της θαμπής
πρωτεύουσας.-
Έτσι έζησα κι
αυτοί που με γνωρίζουνε θα το αναγνωρίσουν.
Πετάει ο νους, η
φαντασία απαγκιστρώνεται
Και κινούν όλα να
γίνουν απίστευτος κόσμος.
Αγάπησα πλοκή του
μύθου όταν η ιστορία τον μετουσιώνει
Νόημα δίδαγμα.
Και θέλησα από την
ποίηση τα ωραία ψωμιά της
Όπως μοσχοβολάνε
το πρωί
Κι αναστατώνεται
πεινασμένος ο κόσμος.
Η θρέψη έρχεται
από του σίτου την αιωνιότητα-
Αρχέγονο αγαθό
ρίζα στην γη του στέρνου του Θεού…
23.3.2013
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου