Ζωγραφίζω την απόπειρα όχι την στάση

Ανάγνωση μέσα στο βιβλίο των πόλεων-
οι θλίψεις όλες ξεπροβόδισαν
της χαράς τα παιδιά
και συντελέστηκε βραχνός καταραμένος αόριστος-
σαν ένα ρήμα που αρνείται να πεθάνει.
Έβλεπα στην tv τους μεγάλους που επαίρονταν τρούλους
σε εκκλησίες που από λαούς εχθρικούς, κατακτήθηκαν
έβλεπα τα ποτάμια τις λίμνες τις γέφυρες
και ό,τι απόμεινε πάνω στο ρημαγμένο πια, καμπαναριό.
Ίσως η φωνή να συντροφεύει την μνήμη
και, αν χαθούν όλα, να είναι 

μια στοιχειωμένη πλευρά
των πραγμάτων που, κι ας μην ζουν, πάλι ένδοξα είναι
σκηνώματα μιας αόρατης άλλης πλευράς.
Ζωγραφίζω την απόπειρα όχι την στάση
ζωγραφίζω την επιθυμία όχι την τελειωτική
θανή – αφήνω εκείνη την κηδεία που συνοδεύει 

την ιστορία να διαρκεί πιο πολύ κι απ’ ότι οι πραγματικοί θάνατοι διαρκούνε.
Ενταφιάζω ασήμαντα λείψανα
και λέξεις έχω κτερίσματα που αιώνια μιλάνε..