Σκιρτούν μέσα στην γαστέρα της άνοιξης λόγια λόγια λόγια
και φωνήεντα οικουμενικά.
Δονούμενος κόσμος από την γύρη των ανθών πάει και πάει
Προς την μυσταγωγία του ευοι κι ευαν.
Τα χόρτα αγαπούν την σαύρα και πα’ στα κλωνιά το πουλί
αγαπά να μιλάει.
Μια αγωγή από πληθυντικά τριαντάφυλλα φρεσκάρει
Την πεπαλαιωμένη ηθική των κήπων.
Ευρυγώνια μάτια και πλουραλιστική
Μεγάλη καρδιά.
Τι σημασία έχει ο χρόνος; - μια στιγμή
Αξίζει όσο ένα αιώνιο παιχνίδι κάτω από την διδαχή του αναπότρεπτου θανάτου.
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
...από την 27η τ΄Απρίλη... μέχρι απόψε:
....
Πριν να πεθάνω θα έχω
Ασπασθεί την θρησκεία του Αμάραντου Ρόδου
Και της γλυκιάς λησμονιάς... Σ.Π. .....
Ήδη, την έχεις ασπασθεί και λατρέψει τόσο, που -σίγουρα-
Φίλε μου,
αναμάρτητος, ανήκεις στο φως!
Καλή Εβδομάδα, για φωτεινή Ανάσταση.
Πάντα με την αγάπη,
Υιώτα,
Αστοριανή,
ΝΥ
σαν αεράκι λυτρωτικό το ποίημα σου: κάνει την ψυχή να σκιρτά, γεμίζει άρωμα τον άχρονο χρόνο της.
όμορφα που γράφεις Στρατή!
καλή σου μέρα!
Φίλε μου,
αναμάρτητος, ανήκεις στο φως!
Το κρατώ αυτό Υιώτα- πολύ μου άρεσε!
Καλή εβδομάδα και σε σένα και την οικογένειά σου!
Σ' ευχαριστώ πολύ Βίκυ!
Μα και η δική σου σελίδα είναι πάντα σημείο αναφοράς..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου