Εκεί που είδα είδα – τίποτε άλλο δεν θ’ ανακαλύψω

Στις σκιές μέσα ξεφεύγω και είμαι

η σκιά που ξεκεφαλώνει και λατρεύει

Το είδωλό της –

                           όπως ο ήλιος την καρφώνει

Πάνω στο χώμα κι ο Απρίλιος

Την μεγαλώνει τρανά, για να φτάσει

Ως την αγωγή των ανέμων κι ως την άθληση

της λεπτότητας

Των ματιών.

Εκεί που είδα είδα – τίποτε άλλο δεν θ’ ανακαλύψω

Παρά μόνο του θανάτου την σάρκα

Φθαρμένη και το αποστεωμένο του πρόσωπο.

Γδέρνονται μες την ασκητεία τα λόγια, η φρεσκάδα τους απομακρύνεται

Κι όμως μια εύσχημη απόδειξη μένει

Φιλιών και αγάπης και φιλίας

Που άντεξε κάθε φωτιά..