Του εαυτού…

Πεταλούδα υπεκφυγή     μέσα στον ήλιο της μέρας.

Πετά ανέκφραστη περιφρονώντας

την ζωή και τον θάνατο.

Ενώ εγώ είμαι ήδη ο νεκρός που θα γίνω

Ντυμένος λέξεις σάβανα και ωραιοποιημένες ιδέες

Ντυμένος γιορτινά για να με κλάψει η μητέρα μου

Με τρανταχτά μοιρολόγια.

Σε ποιόν θα λείψω- χόρτασα κουρασμένα μεροκάματα

Στο τέλος κουράστηκα αλήθεια κι εγώ.

Τα μάτια μου αλληθωρίζουν

Προδίδουν την εικόνα, είναι ψεύτης ο αμφιβληστροειδής

Με τυραννά μια επιπεφυκίτιδα

Με τυραννούν οι αμφιβολίες

Έχω ψυχολογία ναυτιλλομένου

Που τον φοβίζει ο αυριανός καιρός.

Αναχωρώ απ’ την αγρύπνια μου

Ανταποκρίνομαι στους βορινούς ανέμους

Έχω μέσα μου θάλασσα

Διαβάζω και βαριεστημένα ξεφυλλίζω

την εφημερίδα.

Δημοκράτης δεινός, ειλικρινής τα μάλα

Πνίγομαι να ψαρέψω μια λεξούλα κατά πως την θέλω

Κι όσο περνάει ο καιρός νίπτω τας χείρας μου

Μιας και απ’ ό,τι μ’ ενοχλεί τίποτα δεν κατάφερα να διορθώσω..

                                           Σαντορίνη η 23.3.2013