Διψώ για τον εγωισμό σου

Πεινώ για ένα έψιλον κυρτό

Απλωμένο επάνω στις μεθοδικές εβδομάδες

Που σκιρτούν ρόδινες κι έχουν των ημερών το περίβλημα

Λουστραρισμένο.

Διψώ για μία φυλακή οίκαδε που ησυχάζω

Και αποταμιεύω ψιθύρους λατρευτικούς

Μυστηριώδεις που δυσδιάκριτα νοήματα συνθέτουν

Ξανά και ξανά.

Πεινώ για ένα στόμα που να το φιλήσω θέλει

Με πάθος όσο έχει η αυγή

Που υπόσχεται αποξαρχής την μέρα της.

Διψώ για τον εγωισμό σου που

Θρέφει τον εγωισμό μου- βήμα το βήμα

να πηγαίνουμε εκεί

Που από πάθος και ερώτων ζέση

η καρδιά μας καίγεται..