Από το τώρα διεκδικώ το ένστικτο

Από το τώρα διεκδικώ το ένστικτο

και το μαχαίρι που κόβει

και με πονά.

Αλλά τι γράφει η πένα σου μωρό μου απόψε 
που το φεγγάρι συλλαβίζει την κρύα όψη του
πάνω στα κυπαρίσσια και ο αέρας

χρησμοδοτεί λευκά;

Η λίμνη σε ακούει και το αποκοιμισμένο πουλί

και τα οργιαστικά βατράχια και οι καλαμιές

και της καρδιάς μου ο σίγουρος χτύπος.

Οι σελίδες μου γέμισαν έρωτα κι όταν μιλώ

τα λόγια που θέλω, εσύ 
από μακριά τα ακούς

και, γιατί το ξέρω πως ξέρεις, μ’ ερωτεύεσαι

μαδώντας παθιασμένες μαργαρίτες..