Να
αποφύγω το τροχάδην… Ίσως κι εκείνο το σημειωτόν
Που
βγάζει συνεχώς στο ίδιο μέρος..
Λέπια
αποκτώ μετά-
Σαν
να μετασχηματίζομαι σ’ ένα μεγάλο ψάρι- Θεός φυλάξει!
Που
αναπνέει δύσκολα με κουρασμένα βράγχια
Έξω
από της φαντασίας το νερό.
Οι
αγκώνες μου πτερύγια που σπρώχνουν
Τον
υδάτινο αέρα
Εκεί
που υποχωρεί ο εγωισμός μου κι αλληλέγγυος
Στέκομαι
στις μανάδες και που κλαίνε στα παιδιά
Απριλίου
προελαύνοντος- μηνός τσαούση τόσο.
Η ποίηση
θέλει την λαγαρή φωνή σου- δεν
Θα σταματήσω
να φωνασκώ
Γράψτε
με απλά στοιχεία στην σελίδα της αλήθειας-
Ο κόσμος
δικαιώνεται μαδώντας μαργαρίτες και αναζητώντας
τον
έρωτα
Ο κόσμος
είναι μια ευθύνη που σου αναλογεί
Όσο
για ένα φωνήεν
χάθηκες-
χάθηκες-
Ανθίζουν
μέσα σου
οι πασχαλιές της ανάστασης!
οι πασχαλιές της ανάστασης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου