Δεν συμβιβάζομαι με τίποτα ορατό

Επίσκεψη των άστρων στον αυθάδη ύπνο μου, κανένα όνειρο δεν έχει αμαρτία

οι γλάστρες με τις ορτανσίες παίζουν χαμόγελα με το απόγευμα που πλημμύρισε

Φωνές και γέλια των παιδιών-

Κόβω με το μαχαίρι φέτες την σιωπή, ο θάνατος που μου ανήκει αποδόθηκε

Από τα λόγια μου στην ποίηση – η νύχτα σκεπάζει την νομοτέλεια με στίχους

Βλέπω μες τους καθρέφτες να περνά η απουσία

Η γνώμη μου είναι ένα αγκάθι που ενοχλεί

Το σώμα της νομιμοφροσύνης

Δεν συμβιβάζομαι με τίποτα ορατό – ούτε και θέλω να εντυπωσιάσω

Θα παραμείνω άμορφος και νεφελώδης

Κάτω από τον ουρανό της ανάστασης

Θα τελέσω δικό μου ανέσπερο Πάσχα-

Πολύ με πλήγωσαν οι αιώνιοι προδότες..