Α, να ζούσαμε σε μια εξοχή με ένα μόνο
μέλημα: να μας αρέσει
μέλημα: να μας αρέσει
που τρέχει έτσι λυρικό κι ευφρόσυνο το νερό – συλλαβίζει
τις μετέωρες πάνω στα βράχια ανεμώνες
που λένε κάτι για την λευτεριά …
να ζούσαμε
άσπρα- όχι ερυθρά ή πολύχρωμα
όχι με μυστικά ή με κάτι στις τσέπες μας
μόνο ανέγνοια- σαν να μην ήταν έγκυρος
ο που μας δόθηκε να περνούμε αμετάφραστος χρόνος..
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Σταθηκα να κοιταζω αυτη την εικονα για ωρα -
Ενα αγερωχο δεντρο - γυναικειο κορμι, το αιδοιο της φυλαγεται απο δυο κερβερους - εκεινη σε σταση προσπαθειας να Απελευθερωθει... στη δικη της εξοχη στο δικο της αμεταφραστο χρονο.
Εξοχη αναρτηση, την καλησπερα μου!
Δημοσίευση σχολίου