ΒΑΦΟΝΤΑΣ ΦΑΙΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ..

Το σπίτι γεμίζει φεγγάρι, τα μαλλιά σου μυρίζουν παράδεισο

η νύχτα είναι όλη μουσική, τα άστρα

χτενίζουν τον μελαχρινό ουρανό που πάνω

από την πόλη στέκεται σαν ένας αλλόκοτα ωραίος μάγος..

Περπατώ με σηκωμένους γιακάδες,

έτοιμος να δεχτώ να με συμβουλέψει ο αέρας

που τρυπά τα ρούχα μου και το κορμί μου περονιάζει.

Αν θέλω απόψε να προσευχηθώ είναι σ' έναν θεό της ικεσίας

που καταλαβαίνει από πόνο ανθρώπινο; Οι φίλοι μου

έχουν αρχίσει να βιώνουν την αρρώστια. Πονώ

που ξέρω ότι τώρα αρχίζει και δεν θα τελειώσει αυτό

το θλιβερό τραγούδι.

Κοιτώ μέσα στα μάτια τους. Ο θεός

είναι λίγος για να αποδώσει έλεος. Ποιός δοκιμάζεται

πίσω απ' την ανέχεια, ποιός νικά

και οι ελπίδες του όλο λιγοστεύουν;

Το σπίτι γεμίζει φεγγάρι· εγώ είμαι ανήμπορος να κατοικώ

και στο αίθριο των ανέμων ακόμα.

Μένω σ' ένα παγκάκι της πλατείας, πλάι σ' εκείνο το άγαλμα

και συλλαβίζω θλίψη και στίχους και νύχτα..

                                          29.11.2009