Έτσι που οι υπάνθρωποι δοκιμάζουν την άθλια δύναμή τους
το σύμπαν τρίζει, οι κυβερνήσεις
αυτοκτονούν, το κράτος με την άκρατη αναίδεια
νομοθετεί για την μαζική μας φτώχεια.
Εκεί που ο ανυπεράσπιστος άνθρωπος στερείται
τον δωρεάν της χάριτος ήλιο.
Αυτό που γράφω
δεν είναι ένα ποίημα που θα το διαβάσουν
οι απόκοσμοι καλόγεροι- είναι
ένα συνοφρυωμένο πρόσωπο της γλώσσας
που μου ανθίσταται
όταν που θέλω να ευθυμήσω..
11.2.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου