Με λειαίνει το φως

Με λειαίνει το φως    

απομακρύνομαι από την κάθε σκοτεινή μου συνήθεια

    φυσικά μονάζω    

             είμαι ο ορισμός του ανήσυχου    

                        αντίφαση την αντίφαση

                                 βρέθηκα μες τα άστρα να κοιμάμαι    

                                       ονειροπόλος   

                                             α Θεέ  

     δεν έχει όρια η μελαγχολία 

 τρίζουν οι ραφές του σύμπαντος  

          όλος ο κόσμος είναι ένα κακοσυντονισμένο σήριαλ   

               πού θα φτάσει ένας στρατιώτης που ακονίζει το ταλαιπωρημένο σπαθί του;   
                        Διώχνω τον εφιάλτη αλλά συνεχώς επιστρέφει   

                              κοίτα να δεις  

                                   όπως χορεύουν οι βουλές σου να πορεύεσαι     

                                        λαχταράς μια δύναμη κατασκοπευτικής ελπίδας   

που χτυπάει διάνα μέσα στην καρδιά των μακάβριων γεγονότων   

            έρχεται με τόση ψυχή ως εσένα με τόση ψυχή  

               που ο ήλιος που λατρεύεις είναι μια σωτηρία   

                    που σε φιλιώνει με λατινική απόκρυφη φιλοσοφία

                          μίας που πέρασε τώρα πλέον ζωής..

                                                         7.3.2012