Όπως ο χαρακτήρα σου

Ο πρωινός αέρας γεμίζει μίσος τις θυμωμένες τσουκνίδες

που ευθύς επάνω ανατινάζονται

όπως να μην τις πλησιάσει πιο πολύ κανένας.

Όπως ο χαρακτήρα σου ίσως.

Έκατσες ανάμεσα στα δέντρα, σ’ εκείνο το παγκάκι

του πάρκου, προτού ακόμα ξημερώσει και η μέρα χαράξει

τον γεωγραφικό χάρτη της πάνω στην ράχη της αιώνιας γης.

Τίποτα δεν ήξερες: ήσουν η λογική που παρακμάζει.

Μέσα σου έμεναν αδιόρθωτα όλα τα ευαγγέλια της θρησκείας-

ειδωλολάτρισσα

είχες αφεθεί να σε κάνει ο έρωτας δούλη.

Ζούσες για να νικάει το κορμί.

Κι όταν προσπάθησα από την εύκολη μεριά σου να σε μάθω-

πλέχτηκε ο μύθος του αιώνιου θηλυκού που αγκαλιάζει

ασφυκτικά κι απομυζά το υπερφίαλο αρσενικό...

 

                                                                         8.1.2010