θα τα πάρει όλα ένας παράξενος αέρας- όλα:
και τις ανθρωποφωλιές που αποταμίευσαν ματαιότητα και τις
μυρμηγκοφωλιές που αποταμίευσαν σύνεση- θα τα πάρει
και θα χαλαστούνε, όπως
τα όνειρα ξεγίνονται λιγάκι πριν ξυπνήσεις και δουλέψει
της μέρας ο καταποτήρας..
κι εγώ θα μείνω με αυτό το ύφος που ξενίζει
τους ταξιδευτές του ουρανού
οι φίλοι μου θα είναι με σκληρά οράματα
απελπισμένα γαλάζιοι
ο Θεός θα ανθίσταται, δεν θα χαρίζει
όπως παλιά που του περίσσευε το έλεος, θ' ακολουθούνε
τα πράγματα την νομοτέλεια της φθοράς -κι εγώ θ' απλώνω
τα ασπρόρουχα λόγια μου μήπως και τα στεγνώσει
αυτός ο φαφούτης γέρος
αέρας που δεν μπορεί πια να δαγκώσει
ούτε τον λαιμό ενός ξυπνητηριού κόκορα.
31.05.2010
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
''ο Θεός θα ανθίσταται, δεν θα χαρίζει
όπως παλιά που του περίσσευε το έλεος'': (κατα εμένα) κέντρο βάρους της δημιουργίας σου..
Δεν έχει μείνει έλεος, αφού κάθε μέρα το χρειαζόμαστε, το ζητάμε. Μεγάλα τα λάθη των ανθρώπων και απεριόριστα. Δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα που να δείχνει την εσωτερική μας γαλήνη, και όσο αφορά την εξωτερική πραγματική γαλήνη, την καταστρέψαμε σχεδόν εξολοκλήρου και αυτήν. ''νομοτέλεια της φθοράς''.
Πανέμορφη δημιουργία με τόσο νόημα και ρεαλισμό!
AlithoVittoria
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Αλλά ας ελπίζουμε πάντα σε κάτι καλύτερο..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου