Έτσι όπως είναι η νύχτα χώρα αινιγμάτων

Έτσι όπως είναι η νύχτα χώρα αινιγμάτων

γαλάζιοι καπνοί μετεωρίζονται επάνω από τα απέραντα λιβάδια της.

Κάτι ώρες, σβήνονται τα χαμηλά άστρα και ο ρυθμός από ένα τύμπανο που μετασχηματίζει την πραγματικότητα, να:

ακούγεται που τραντάζει με αφροσύνη το σύμπαν..

Ελέω θεού οι πριγκιπέσσες του φεγγαριού ξυπνούν και άδουν

όπως ένα αεράκι μειλίχιο άνω- ρθώνει

τα κατορθωμένα μιας ολόκληρης μέρας.

Αποκαλύπτονται νερά που αστράφτουν

σαν τα χρυσόψαρα των ουρανίων

κι ένα βαθύς κυπαρισσένιος αναστεναγμός που έρχεται

από του κοιμητηρίου τα δέντρα.

Αφρόντιστο τίποτα-    μόνο ο κήπος

που εισχώρησε σαν ακρωτήριο στην θάλασσα

όπως θα το 'θελε κι ο ποιητής..

Και οι άχνες των βασιλικών του ακόμα

αναμμένες όπως του ποιήματος δεν τελειώνει η ουσία

πάνε και πάνε

προς το διαρκέστερο των αινιγμάτων.

Κάτι βουκόλοι της θρησκευτικής ερημιάς

διαβάζουν τ’ άστρα κι ερμηνεύουνε τα μερομήνια

προτού να φέξει κι απ’ την θάλασσα να 'ρθει

γαλάζια ρίμα, ανάσα του πελάγου..