Ποιός είναι εκείνος που διατάζει κι εναντίον μου συντάσσονται
όλες οι θλίψεις που με κατατρών ακόμη;
Βαριά ακουμπώντας πάνω στον καιρό
και δεν λέει δεν λέει να εμπιστεύεσαι αυτήν την εποχή:
γκρεμίζει όλα τα είδωλα, ιδέες κατακρημνίζονται, ελπίδες
σαθρά όσα στάθηκαν στο μακρινό άλλοτε πέφτουν
πόσο υποφέρει κάποτε και πόσο αντέχει το σαρκίον;
Κι όσα ποιήματα να γράψω θα είμαι πάντα ένας μέρμηγκας
που αποταμιεύει σπόρους ιδεών ίσα για να περάσει
μόνο έναν δύσκολο χειμώνα...
9.2.2010
2 σχόλια:
Ας ημουν κι εγω μια Λεξη για να βρεθω σ'ενα ποιημα σου.
Σε χαιρετω!
μα είσαι
μια αόρατη λέξη..
καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου