...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Οκτωβρίου 2011

Veni Vidi Vici.




Τι άλλο να πούμε; Τα βράδια
ζουν την πανσέληνο σαν αρχαία θρησκεία
που καταλήγει χρησμός.
Αναπάντεχη καλοτυχία.
Το άλλο πρωί, είδα την μικρή κουκουβάγια
πάνω στα σύρματα να με κοιτά.
Με τα μεγάλα μάτια της, η ώρα έξη.
Ξεφούσκωνε ο ύπνος. Τα χόρτα
μύριζαν ιδρώτα και ελαύνοντα Αύγουστο.
Αυτοκρατορική σε όλα νίκη.
Veni Vidi Vici.
Κοιτάζω:
είναι άγαλμα η σιγαλιά..

                                                             31.7.2011


2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Σιγαλιά...

Ρούχο της ο Χρονος
που αόρατος κι όμως τόσο απτός ώρες ώρες,
σαν δάκρυ μαρμάρινο ενός αγάλματος
που κυλάει βαρύ!!!


Σε φιλω....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΚΑΚΙΑ
μ ό,τι έρχεσαι να σχολιάσεις, αγγίζεις το ποίημα!
Φιλιά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου