ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.

ΙΕ΄.

Όταν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, όταν μπαίνεις

σ’ έναν υπερβολικά άγονο άνεμο, όταν

ζορίζεις αφόρητα το παρόν..

Με νικάς κατά κράτος, με λυγίζεις

σαν ένα κλαδί ο άνεμος, σαν

μια ομοιοκαταληξία που με την πάροδο του χρόνου γιγαντώνεται

και το ποιητικό βασίλειό της, μέγα μοιάζει..

Ό,τι είσαι, είναι από αρχαία θεότητα

που μες την παρουσία των νερών ακόμα υπάρχει

και των ματιών της καθαρό ξαναγράφει τον θρύλο..