Τσίφτικο πρωινό τσουχτερό
τα βουνά σκουντάνε το ένα το άλλο
γεμάτα χιόνι
άνθρωποι πεινούνε, γίνονται ναυάγια, πνίγονται
απόλυτα όλα, σχεδόν, ή τίποτε
το ζωνάρι του θεούλη απλωμένο για καυγά
η μάνα μου σφουγγαρίζει το άπειρο
μια τελεία καθορίζει την σκέψη της. Εγώ έχω
ορίζοντες ανοιχτούς….
και άδειους.
25.2.1983
Ηράκλειο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου