ο λόγος σου εμβολίζει την τριήρη του ζεστού απογέματος.
γράφεις και με τα πλήκτρα σου γίνεται
η σιωπή πιο σιωπή
κι η μοναξιά πιο ωραία.
στον κήπο είναι δυο άσπρα τριαντάφυλλα
σαν μάτια ανοιγμένα μόλις ενός έφηβου αρχαίου θεού.
πιστεύω τα πάντα μα έχω κι εγώ τα αποσιωπητικά μου.
σε καταλαβαίνω- κινώ την ψυχή μου
κατά το μέρος της δικής σου ψυχής.
γίνεται εραστής του φωτός ο ορίζοντας..
13.05.2010
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
στο Γέρμα επιθυμώ να διαβάσει ο στίχος
όσα το φως -που γεννούν τα υγρά μάτια-
έχει να εκμυστηρευτεί
προς την Ποίηση!....
Σε φιλώ..
ΚΑΚΙΑ
όταν η ποίηση υπάρχει ο κόσμος έχει πάντα κάτι να ελ΄πίζει..
η ψυχή του δεν πέθανε..
Καληνύχτες!
Δημοσίευση σχολίου