Έρχομαι από μέρες καθαρής σιωπής
μυρίζω γύρη των κυττάρων·
Ιδέες πολιορκητικές
σαν όρνεα σαρκοφάγα
έρχονται στο κεφάλι μου·
και πού θεός!
Ρυθμός κρατάει την αναπνοή μου
ταράζει όλα τα σπλάχνα μου.
Αρχαίες ψυχές με κατακλύζουνε- σαν να ‘μαι
το ξόδι ενός Βάκχου ποιητή.
Και φως-
Στην κόρη του ματιού ένα φως απόκοσμο
ξοδεύει όλον τον θάνατο.
Εδώ τα μυστικά βαθαίνουνε, πονάνε πιο πολύ οι πόνοι.
Είμαστε οι εντολοδόχοι του μοιραίου δυστυχώς.
21.10.2007
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Πάντα το δυαδικό Συμπλήρωμα της Φύσης μας
απαιτεί εντολοδόχοι κι εντολοδότες σε Ρόλο διπλό να παρεισδύσουμε...
Όταν η Πίεση των εκατέροθεν ευθυνών είναι βαριά για τους Ώμος τους Ανθρώπινους,
τότε έρχεται η Ποίηση
να σηκώσει για μας το δυσβάσταχτο Φορτίο..
Καλημέρα...
Ποιητή,
έρχεσαι από μέρες καθαρής σιωπής
για να βαδίσεις σε νύχτες βρώμικων θορύβων
κουβαλώντας ένα εκούσιο φορτίο:
Να ξεχωρίσεις
από σωρούς απορριμμάτων
αυτούς τους ήχους
και τα χρώματα
που θα βαφτίσουν ξανά τη Ζωή
στο φως
Εκεί
στα σταυροδρόμια της τροχιάς σου
περιμένω πάντα να σε συναντήσω…
ΚΑΚΙΑ
είναι που πρέπει να δωθείς για να πάρεις
να κερδίσεις το φως βυζαίνοντας, ως να τελειώσει το σκοτάδι-
τότε ξέρεις και εκτιμάς..
Την καλημέρα μου!
Φιλιά!
ΜΕΛΙΝΑ
έρχομαι από μέρες καθαρής σιωπής
σαν να ψάχνω κάτι που δύσκολα και με τρομερή επιμονή το ανακαλύπτεις
και έχω την ανάγκη να ξέρω ότι υπάρχουν αυτιά ανοιχτά
για να έχει νόημα και ανταπόκριση ο λόγος μου..
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου