ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.

Ι΄.

Έλα λοιπόν μην κάνοντας και τίποτα να εξουσιάσεις τα πάντα

Να μου πάρεις όλον τον άνεμο, την  σκέψη, την νικητήρια  ιδέα, το να ξέρω φαρσί

λουλούδια αισθημάτων..

Έλα τώρα που είσαι της φωτιάς η φωτιά και δεν σ’ αφήνουν οι μέρες

να πας ψηλότερα

από τα κάστρα των χελιδονιών..

Και ίδρυσε κεφάτη μέσα μου

την δυναστεία των κρίνων..

ΙΑ΄.

Με ψυχή που πάει στον άνεμο, με πνοή

που τρέμει μες σε οξυγόνο λατρείας.

Και είσαι ότι είμαι, που είμαστε

δίδυμα άνθη πάνω σε έναν που λυγάει το αεράκι βλαστό

που μες την ώρα μόνο ηδονής φυτρώνει..

Δεν είναι το τραγούδι μου αυτό που θα ‘γραφα αν ήξερα αλήθεια

τι είναι ο έρωτας..

Δεν είναι οι λέξεις που βρήκα για να πω ‘’δεν φοβάμαι’’-

να ζήσω ή να πεθάνω αφού διήρκεσε επάνω μου το μυστικό

μιας επανάστασης.

Είναι ένας τρύπιος ουρανός που του διαφεύγουνε άστρα

και πέφτουν μέσα σε μία αδιάβαστη

αιώνια θάλασσα.

Τόσο που κάποτε ξέρω

να μην είμαι αυτό που είμαι, γιατί

ένα τραγούδι των ανέμων έγινα..