Είσαι δική μου σαν ένα μαξιλάρι που με προσγειώνει στο όνειρο.
Τόσο μακρινή και τόσο φευγαλέα
Σαν μια φωτιά που δεν όρισε ακόμα την πατρίδα της.
Καις τα πάντα στο διάβα σου. Εχέφρων και ζωηρός
Άνεμος αναζωπυρώνει τα σφιχτά σωθικά σου.
Πατώ με βήμα αργό μες την καχυποψία σου.
Με τα εκατόν εφτά κιλά μου- κοίτα τι σας μαρτυράω τώρα..
Μ’ αρέσει μάλλον να εκμυστηρεύομαι αλήθειες μου όπως να μην
Αφήνω περιθώρια για παρεξηγήσεις.
Λοιπόν αξίζεις όχι ένα
φιλί μα χίλια.
Εκεί που σφίγγεται το οξυγόνο πάνω στην καυτή
Ύλη του πάθους. Κι αρχινάς
Να συλλαβίζεις εμένα που μαθαίνω εσένα
Όταν κι οι δύο μαθαίνουμε να καταργούμε την απόσταση που βάζει τεχνηέντως για να δυσκολέψει
Τα πράγματα η ριμάδα ζωή..
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Ούτε καν 1000+1, όσες οι μαγικές νύχτες???...
Τσιγγούνικη μοιρασιά μέσα στο πληθωρικό σου Ποίημα, Στρατή....
χρωστάς πια και το ξέρεις...
{βέβαια όλοι χρωστάμε στην Ελλάδα...
και τί καλά να μπορούσαμε να ξοφλήσουμε τα χρέη με... στίχους και φιλιά...}
;-)))))))
ΦΙΛΙ.....
τοσο κοντα κι τοσο μακρια κι ομως ?
Αυτό όμως θα το πάρω Στρατή..
Δεν θα το δεις πουθενά δημοσιευμένο από μένα ουτε καν με το όνομά σου αφού σου το κλέβω..
Είναι μερικά πράγματα που θα πρέπει να τα χαίρονται όσοι τα "ζηλεύουν"
Φαντάσου ό ήλιος να μου έκανε παρατήρηση γιατί του κλεβω αχτίδες ενώ δεν βγαίνει για μένα!
Γειά χαρά
ΚΑΚΙΑ
α μάλιστα
τσίγκούνικα λοιπόν..
αλλά από τα χρέη πούχουμε καθένας μας άντε να ξεμπλέξεις και να σου το παραδεχτεί κι η εφορία..
Καλό βράδυ!
ΜΑΓΟΣ
δύσκολόληπτο σχόλιο..
ΔΕν το κατάλαβα ομολογουμένως..
ελίτσα
κλέψε κλέψε
στο τέλος κατι θα μείνει..
¨αντε καμια βόλτα στα ωραία Βατερά!
Χαιρετώ σας!
Δημοσίευση σχολίου