ΣΤ΄.
Να βρουν τον υπερθετικό τους οίστρο τα πουλιά
της μέρας, ν’ ακουστούν
στα πέρα πλάτη..
Να είναι ενεστώτας ο Μάρτιος
και περισπωμένος χειμώνας.
Κι εγώ...
εγωιστής εγώ-
να σε θέλω δικιά μου!
Είσαι η μέρα που δεν νύχτωσε, το κάτι λίγο που περιέχει
το όλο-
η αβροφροσύνη της μέλισσας
όταν αγγίζει το λουλούδι.
Και πώς να σε πω, που η αγρύπνια μου
μελαγχολία μου δίνει..
ανίδεος να ξέρω από ουρανό
και νοσταλγός μονάχα για εσένα..
2 σχόλια:
Μου θύμισες τον ΜΑΓΙΚΟ "Έρωτα στα χρόνια της χολέρας" του Μάρκεζ....
ΕξΙδανίκευση του Έρωτα...
Ποίηση...
Αφοσίωση...
και Δικαίωση στο βάθος του Χρόνου...
ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ποιησης, Στρατή...
http://www.youtube.com/watch?v=JF-rm0Uxny8
ΚΑΚΙΑ
ΕξΙδανίκευση του Έρωτα;...
Ποίηση;...
μάλλον αυτό!
και τι άλλο θα μπορούσε;
Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου