Μετακόμιση από τον έναν οίκο στον άλλο
αλλά η ψυχή δεν μετακομίζει ποτέ..
Φορά το παμπάλαιο ρούχο της και δεν καταλαβαίνει
από μεταναστεύσεις.
Την είδα λευκή το πρωί κι ερωτευμένη με τον τρόπο που από το πάθος συγκλονίζονται οι αιώνια έφηβοι.
Μετάλαβε τον γαλανό ουρανό σαν από ένα χέρι θεού αοράτου.
Μες την ανάσα της συνόψισε των πρωτόπλαστων την θαλερή αθωότητα.
Ευτυχώς την είδα!
Τυχερός που ήξερα να αναγνωρίσω το ελάχιστο που καταλήγει για τον μύστη της αληθινής ζωής,
Τρανό και Μέγα..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κάθε μέρα μετακομίζουμε από το πριν στο τώρα κι όλο αφήνουμε κάτι δικό μας στο δρόμο!
ΚΑΚΙΑ
ας μην είναι τουλάχιστον κομμάτι ψυχής..
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου