ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.

Ζ΄.

Πάνω στο πρόσωπό σου τα καυτά

δάκρυα είναι όπως σ’ ενός παιδιού τα μάγουλα φωτιά.

Σε κοιτώ.

Μοιάζεις με άλλη:

όπως εικόνα που ήρθε σαν από γλυκοφιλούσα Παναγιά.

Α, που σε ξέρω τόσο λίγο κι όμως σε κρατώ

μέσα μου σαν σε αγκαλιά ονείρου!

Έλα πάρε με, δώσε στο κύμα σου

την απόλυτη εξουσία του έρωτα, το οξύ μπουγάζι

που θα με κατεβάσει ύστερα

γυμνό και εξουθενωμένο μες την αγκαλιά σου..

Στα σκαλιά πατώ και στο ουράνιο ρήμα ανέρχομαι

‘’Σ’ αγαπάω!’’.

Ο χρόνος δεν υπάρχει πια, μόνο εσύ θα υπάρχεις

Σμίγοντας την αναπνοή του φεγγαριού με την λατρεία του ήλιου

Που είναι, μες το πλάσμα που είσαι,

γνώμη Καλού που πάντα περισσεύει..

Δες που των αισθημάτων σου η μέρα

νότες αφήνει πιο λευκές να πλανηθούν μες τον γαλάζιο ορίζοντα

που τα φιλιά των λουλουδιών γίνονται λέξεις που μιλάμε..