Τι θέλεις να κάνεις μ’ εμένα; Είσαι ένα λουλούδι που δεν
φυτρώνει σε κήπο, ένα άνθος που απαντάται σε απόκρημνο βράχο
που ο καθένας δεν μπορεί να πλησιάσει. Η καρδιά σου
ανάβει και είναι μια τεράστια πυγολαμπίδα
που φωτίζει καγχαστικά την νύχτα.
Τόση φούρια για να πάρω ένα ατίθασο φιλί, τόση ένταση, τόσο
πάθος. Θα εξημερώσω τον άλλο σου εαυτό τοκίζοντας
τα αισθήματά μου επί το κερδοφόρο ψέμα της χαράς
όταν εσύ θα παραδίνεσαι, γιατί δεν άντεξες, και άνευ όρων.
Τοσοδούλα μου! Ομορφοπλασμένη!
Είναι η προσέγγιση στο άστρο σωστή
σωστά το είπαν οι τσιγγάνες
μες το κουπάκι του καφέ
το είδανε: ″θα σε πολιορκήσω″..
Μην φοβηθείς! Έχει ο έρωτας διαφυγές εκατοντάδες.
Αν νιώσεις προδομένη μπρος, κατέφυγε
μες την ζεστή μου καρδιά!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Μη φοβηθεις?...
Ασε το ΦΟΒΟ να ρέει.. γεμίζει κι αυτός το χώρο που του αναλογεί στο γάργαρο αίμα που ανάβει εύφλεκτο στης Αγάπης το Βωμό...
ΦΟΒΑΤΑΙ και τρεμει
κι ας μην κατανοεί το Ποίημά την αυθερεσία και το δόγμα της...
η Κοπέλα ντύνεται ζεστά,
φοβάται μηνκρυώσει,
κι ας υποψιάζεται πως με τη ζέστη του Φιλιού θα μπορέσει να θερμάνει όλους τους χειμώνες που περασαν κι όσους ίσως φερει το μέλλον....
μα....
Ανθρωπινα έχειτο Δικαίωμα να Φοβάται...
να κλείνεται στο Κελί της Νύχτας της,
να απομακρύνεται στον μακρινό Εαυτό της...
και να δένει όσα αινίγματα καρδιάς έλυσε ο Στίχος.....
Σεβάσου το δικαίωμα του Φόβου...
γιατί μόλις ξεπεραστεί θα γεννήσει Αλήθειας Βήμα Στέρεο που θα χαράξει το Στίχο ανεξήτηλα στο Ζενίθ ενός παλμού...
Πως φαίνεται η Παιδική Υπόσταση του Ποιητή,
όταν επίμονα κι επιτακτικά Ζητά το Θέλημά του...
Σε φιλώ...
ΚΑΚΙΑ
κι ο φόβος μου νομίζω φοβάται..
τόσο ανθρώπινο είναι αυτό..
Δημοσίευση σχολίου