Μην με μαρτυρήσεις! Χορεύω
ανάμεσα σε φθαρμένες μνήμες, φεγγάρια που δεν συμβολίζουνε τίποτα
πληγωμένους ανθρώπους που εξαερώθηκε η αξιοπρέπειά τους, γυμνές
πόρνες ιδέες που δεν λυπούνται να σκορπούν το σπέρμα που αποταμίευαν και θλίψη.
Ενορχηστρώνω αργά τον θάνατό μου αλλά η ζωή μου είναι το βιοποριστικό τραγούδι
που σου δίνει ρυθμό αγωνίας όταν οι κοινωνίες όπως τις οργανώσαμε απέτυχαν.
Ένας ύπνος στα κλεφτά, μισό όνειρο
σαν τσιγάρο που δεν το φχαριστήθηκες, ατέλειωτο ταξίδι και σου έμεινε η νοσταλγία
ενός τοπίου που μέσα του είσαι κι όμως αλλού.
Εξοστρακίστηκαν οι νομιμόφρονες, αυτές που ζούμε πια είναι οι πατρίδες των τρελών
οι τίμιοι πληρώσαν ακριβά κάθε τους δάκρυ.
Τα ποιήματα βάσκαναν κι άλλο την μοίρα, δεν θα ακούσεις ποιητή να ηχεί αισιόδοξα-
χαμογελούν μονάχα οι αφελείς
χαμογελούν μονάχα οι αφελείς
κι όσοι δεν έχουν λόγο να υπάρχουν. Και τούτο
το ποίημα μου νωρίς πολύ τα ξημερώματα που γράφεται,
είναι μια τελεσίδικη απόφαση της οργής μια στιγμή να υπάρξει.
είναι μια τελεσίδικη απόφαση της οργής μια στιγμή να υπάρξει.
Ας προσέξουν οι ιθύνοντες!
Η φτώχεια έχει δόντια και δαγκάνει!
2.10.2011
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
....όσα ξενύχτια κι αν περνάμε,
τίποτα δεν γίνεται...
Στρατή μου,
εμάς λιώνουν τα δόντια της πείνας, και τα παιδιά μας...
"εκείνοι";
δεν νοιάζονται!
κι είναι πολλοί από δαύτους!
περνάμε κι εμείς δύσκολες μέρες,
κι ελπίζουμε ότι θα...περάσουν!
Φιλάκια, Φίλε,
Υιώτα
αφελής...χαμογελάω...
ίσως το χρωστάω
να σκορπίσω και τα χαμόγελα του παιδιού
που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στη μίζερη θλίψη της ανέχειας...
ίσως....
ή απλά έτσι δικαιολογούμαι!.....
καλημέρα.....
αχ Στρατή, το τελευταίο μας καταφύγιο είναι το χαμόγελο, η ελπίδα που δεν μένει ελπίδα αλλά μετουσιώνεται σε επιθυμία και δράση και εν τέλει..μια ψυχή που μας αναλογεί και δεν την χάνουμε με "καμμιά κυβέρνηση"..Καλημέρα και Καλή Κυριακή,όσο μπορούμε..
Όπως ο ύπνος,
έτσι και η ζωή στα κλεφτά
και το όνειρο να μένει μισό
ή να μην προφταίνει καν να γεννηθεί
γιατί έμβρυο ακόμη
θα σκοτώνεται από έναν εφιάλτη
που εισβάλλει βίαια, ίδιος ηφαιστιακή λάβα, σε κάθε κύτταρο της ύπαρξης..
Αυτή είναι η πραγματικότητα για την οποία μας προορίζουν.
Λέω πως θα συνεχίσω να χαμογελώ
για να μη παραδοθώ στην ψυχοβόρα κατάθλιψη – μεθοδευμένο μέσο εξόντωσης κι αυτή της αντίστασης
στην εξαθλίωση, στη συρρίκνωση,
στο γκρέμισμα του κάθε τι που με κόπο και πίστη σ’ ένα φωτεινότερο μέλλον έχει χτιστεί,
στο ξεδιάντροπο ψέμα τους..
Θα συνεχίσω να χαμογελώ μπροστά σε κάθε νέο, υγιές σπέρμα ζωής που πρωτανοίγει τα μάτια του στο φως.
Αλλά ο θυμός μέσα μου γι αυτούς θα μεταστοιχειώνεται σταθερά σε βόμβα –
και πλέον όχι βραδυφλεγή..
Καλή Κυριακή! Φιλιά..
Γιώτα μου περιμένω μιαν απάντηση..
ειλικρινά δεν καταλαβαίνω..
ΚΑΚΙΑ
Τα ποιήματα βάσκαναν κι άλλο την μοίρα, δεν θα ακούσεις ποιητή να ηχεί αισιόδοξα-
Μίνα Παπανικολάου
ελπίζω να είναι το χαμόγελο της απόφασης πριν την έκρηξη..
Καλό απόγευμα!
Μελίνα
αυτό θέλουμε τώρα: ΤΟΝ ΘΥΜΟ!!!!!!!
Sτρατή μου,
αν τα η-μειλς σου δεν "δουλεύουν"... είναι κάτι που πρέπει να το ελεγξεις!!!!!!!
Έχω γράψει επανειλημμένως κι απάντηση δεν παίρνω εγώ!!!
Με στενοχωρεί
και με... "θυμώνει" ταυτόχρονα!!!
ακόμη κι εδώ "σχόλια"
δεν εμφανίζονται σωστά...
Γράψε μου στο προσωπικό μου και να δω το γιατί!!!
yiotas@optonline.net
perimenw, File mou,
Yiwta
Δημοσίευση σχολίου