Πέφτουν οι αραιές
στάλες μιας βροχής
που κρούει των αφυπνίσεων την λύρα.
τέτοιο ωραίο ψιχάλισμα
κάνει το αδιάφορο παρόν
να γίνεται σημαντική καταγραφή
μέσα στην ιστορία της μέρας.
πουλιά πετούν και πάνε
στων ονείρων μου την άυλη φυλακή.
κουράγιο κάνω για να μην πονώ
που θα μου λείψουν τα πεταλουδίσματα
των ιδεών που αυτομόλησαν
μες την σαγήνη των δικών σου ποιημάτων.
λίγος είμαι
κι έχω θελήσει να σας πω τόσα πολλά
που δεν χωράνε πια στο μουσικό μου στήθος.
πότε και πόσος είναι ο επίμονος άνεμος
που έφερε πάν' απ' την θάλασσα
το δόκανο της φαντασίας μου που θέλει
να εξουσιάζει υπέρμετρα;
η αγχόνη που έχει εφεύρει
με τόση σπουδή
η θλίψη μου
θα με σκοτώσει υπέροχα!
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Όλα φεύγουν. Ήρθε η ώρα και για μας. Ας φύγουμε τελικά, γιατί και που μένουμε φευγάτοι είμαστε από τις εξελίξεις.
"Φωτογραφία" ..για σκέψη !
Και σκέψη για το τί είναι ο άνθρωπος και ποιές είναι οι υποχρεώσεις του..
Καλή σου μέρα
Γουΐκα
Ε τότε ας το αλλάξουμε αυτό..
Ας διεκδικήσουμε το μέλλον..
ελίτσα
η Πομπηία διδάσκει..
Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου