Φεγγάρι δρασκελά τα σκαλοπάτια του Αύγουστου
Φεγγάρι που βαφτίζεται στις γούρνες του καλοκαιριού..
Μέσα στον ύπνο μου χίλια λουλούδια κόκκινα
Ηχούν και αντηχούν όπως η μέρα τα ποτίζει έξαψη.
Στου ονείρου τα ρηχά σε βρίσκω και σε χάνω
Πεταλούδα θεότρελη, νίκη σε όλα, χαρά μου
Φτάνω από σένα ως το μέλλον των χελιδονιών
Και διαβάζω σωστά την γαλήνη.
Εμφύλιες μάχες δίνονται απ’ των εντόμων τους ατίθασους στρατούς
Εμφύλια πολεμά και μένα η καρδιά μου
Ενώ το φως σιγά σιγά ανέρχεται
Και φαίνεται και πάλι ο βίος θα καρπίσει.
Παράπονό μου λυρικό και αρμενάκι του πελάγου
Έτσι που πιάνει η μέρα και των άστρων τα πλεούμενα
Αποτραβιούνται μες τον μέγα ουρανό
Άσε με να σε μάθω όπως τα δίχτυα ανασύρεις από μια καλή ψαριά
Στίχων που είναι να χαρίσω σε όλους..
10.8.2011
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ενας πολύ δυνατός στίχος κάποτε έγραφε:
"ότι κι αν γίνει..."
το Φεγγάρι θα βαδίζει τα σκαλοπάτια μας, υπέροχε Ποιητή...
τουλάχιστον όσων η δρασκελιά είναι βηματικός συλλαβισμός ποίησης Εντός τους..
Φιλί.....
ΚΑΚΙΑ
κάποιος κάποτε με ρώτησε αν πρέπει να πιστευουμε τους ποιητές- ή απλά όχι, μιας και λένε λόγια, μόνο ωραία λόγια..
Εγώ νομίζω πρέπει να τους πιστεύουμε-
γιατι αν χαθεί η ποίηση απ' την ζωή μας δεν ξέρω τι θα αξίζει αυτή..
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου