...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Μαΐου 2010

Αναπνέω γιατί μου χρωστάει εγωισμό ο θεός..

22.

Αναπνέω γιατί μου χρωστάει εγωισμό ο θεός..

Κρίνομαι από ότι έχω ήδη διαπράξει..



Βραδινές αταξίες των άστρων που μαθητούδια

Της σκοτεινιάς, τα μόνα

Που λάμπουν ανέμελα είναι..



Τα κοιτώ και είναι κάτι από την αλήθεια

Της βαθιάς θρησκείας του ουρανού που με λιώνει.



Τώρα άνεμος και πνοή αγγέλου ολόγυρα,


Στεφανωμένες με φεγγαρίσιο ασήμι ιέρειες

Προβάλουν στο μπαλκόνι του άξεστου νοτιά..


Πάει της νύχτας το πλοίο-

Με κουπολάτες πόθους κι έναν ξεχασμένο

Καπετάνιο σταυρωμένο στο κατάρτι του…

1.5.2008

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

"Κρίνομαι από ότι έχω ήδη διαπράξει.."

Κρίνομαι για την πρόθεσή μου να διαπραξω λεηλασία στο ανακτορο των λεκτικών σου συνειρμών...

Ανελεητα να λάμπει η αμφιβολία της πρόθεσης, μεσα στην ίριδα τωνματιων της πιο απομονωμένης σιωπης...

Μια σιωπή που μαρτυράει ενοχές....
Ενοχή είναι η μη-πραξη....
Μετανοια για το παθητικό μου σκαρφάλωμα μεσω ποιητικών φαντασιώσεων στη Σκαλα που οδηγεί στο θεο....

Εκει, δεν πεφτω, Στρατη...

Μέσα στα ποιήματα ΔΕΝ πεφτω.... μονο αιωρούμαι....

Κατηγόρησέ με... απόψε ήρθα να κλέψω.... να ληστέψω... να λεηλατήσω... να βεβηλώσω το ναό της αυτοσυγκέντρωσής σου.....

Ντύθηκα ασημόχρυση ιερεια μιας τελετής μύησης στο αποκοσμο...

Δε φευγω, αν δεν αρπαξω την πολύτιμη σκέψη σου....

Τα φιλια μου, δολωματα για την δεξιότεχνη κλοπή που ετοιμαζω.....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ξεκλειδώνεις τόσο αναπάντεχα με ένα σχόλιο το ποίημα
που το ποίημα ζητά εκ νέου έδαφος για να υπάρξει
μέσα στην προσέγγιση του νου από τον νου..
Καλησπέρες!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου