...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

14 Μαΐου 2010

Μέσα στον ζαβλακό ήλιο της μέρας

Ε

Μέσα στον ζαβλακό ήλιο της μέρας
χιλιάδες έντομα δοκησίσοφα ασταθούν…

Μυρίζω πάλι ιδρωμένο μελάνι..

Τι γιορτή και αυτή όλα για να σβήσουν εδώ και ν’ απομείνει
ένα τυραννικό αεράκι του μυαλού…

Ένας άνθρωπος γελαστός ανάβει ένα κεράκι λουλουδένιο
στη χάρη μίας Παναγιάς κελαηδισμών!

Όλα είναι σπουδαία χάρη του ήλιου!

Η σκέψη μου απογειώνεται
μες το πράο γαλάζιο!

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Την σειρά Φωνήεντα Θεών θέλω βα την διαβάσω με την ησυχία μου ξανά. Αλλά κοίτα πως να βρει κάποιος που δεν κατέχει άριστα την υπέροχη γλώσσα μας την φράση "Ζαβλακός ήλιος ή "δοκησίσοφα έντομα".
Θα τα ξαναπούμε όταν θα τα έχω απολαύσει.
Προς το παρόν Καλό σου βράδυ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Να
ωραία το είπες τώρα:
"η υπέροχη γλώσσα μας.."
την οποία νομίζω
όποιος θέλει να λέγεται ποιητής
πρέπει πολύ να την σέβεται!
εξάλου νομίζω ότι η αληθινή ποίηση φτιάχνεται με απλές λέξεις...
δεν χρειάζεται την κομπορημοσύνη των τάχαμου σπουδαγμένων και "μοντέρνων" που συντηρούν και συνθέτουν μια "φαντασμαγορία του τίποτα.."
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου