...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

10 Μαΐου 2010

Το ένα σκέλος της μέρας πάνω στη σεβαστική γη

92.

Το ένα σκέλος της μέρας πάνω στη σεβαστική γη - και το άλλο
μες την σκοτεινή απειλητική θάλασσα
που σηκώνει με υπεροψία τα πλοία
ξέροντας ότι χωράνε μύρια τόσα μέσα στην αβυσσαλέα της κοιλιά.

Τοπίο βροχής ή το πολύ- πολύ
τοπίο της νεότερης μελαγχολίας.

Οι γλάροι το πρωί πετούνε χαμηλά.

Οι γυναίκες με άλλα μάτια
πιο περίεργα σε βλέπουνε που ανεβαίνεις
απ’ τα μέρη τους και κάπου που δεν ξέρουν πας..

Το πρόβλημα λυμένο με τον τρόπο του αρχαίου γεωμέτρη:
«μη μου τους κύκλους τάραττε»
και μη μου την σιωπή

που έχω δικιά μου να εκσφενδονίζω από μέσα της
αχτίδες της ψυχής κι επιθυμίες καρδιά μου..

Κωστάντζα 16.11.2008

4 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αυτή η μέρα που θυμίζει ουράνιο τόξο, άλλωστε υπα΄ρχει και η βροχή, και πετούνε χαμηλα οι γλάροι, πάλι έρχεται η ερωτική ματιά που κρύβεται παντού ακόμη και κυκλικές σιωπές ή κύκλους σιωπών.
ΣΤΡΑΤΗ για σου αποδείξω πόσο θαυμάζω την εικονογραφική σου με λέξεις δεινότητα επίτρεψέ μου να σου παραθέσω ένα παλιό μου ποίημα για να δεις τι είναι αυτό που μου λείπει.Θα δεις ότι είμαι σχεδόν "τετράγωνος". Βέβαια το συγκεκριμένο είναι και λίγο "αίνιγμα" ας πούμε.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΠΤΑ


Μετά αιώνων καταπίεση
και βάρβαρους διωγμούς
να ενωθούν πετύχαν τελικά
τη τυραννία τη στυγνή
για πάντα ν’ ανατρέψουν
Άλλωστε πλειοψηφία ήτανε
και η νεότερη γενιά
αρνιόταν πλέον να δεχτεί
την κυριαρχία την απόλυτη
της κλίκας των ΕΠΤΑ

Είχαν καταφέρει οι ΕΠΤΑ
στο διάβα πολλών αιώνων
με τρόπο ύπουλο και πονηρό
να επιβληθούν απόλυτα
όπου μετρούσε ο λόγος

Η ολιγαρχία των ΕΠΤΑ
με της φωνής τη δύναμη
στο περιθώριο έστειλε
τους άφωνους πληβείους
Σύμβολα εφεύραν διάφορα
και τα ‘χαν επιβάλει
για να τονίζουνε μ’ αυτά
παντού την ύπαρξή τους

Ήρθ’ όμως πλέον ο καιρός
μετά σκληρούς αγώνες
νικήσαν οι πληβείοι τους ΕΠΤΑ
τους ρίξαν στην αφάνεια
κατάστρεψαν τα σύμβολα
που δείχναν εξουσία

Για την εξόντωση όλων των ΕΠΤΑ
Διακήρυξη τυπώσανε θριάμβου
κι η πρώτη φράση άρχιζε:
Ζ-Τ- Τ- Σ-ΜΦ-Ν-
Κ-Τ- Τ- Φ-Ν--ΝΤ-

~reflection~ είπε...

Μπήκα στο θεωρείο....

Ντυμενη Γυναίκα, που περίεργα κοιτάζω το πού φεύγεις...

Μη μου ξυπνάς την περιέργεια, αφού είναι εμφυτο στοιχείο μου, το ξέρεις...

μα... πίσω από τις μοίρες των κύκλων μία σιωπή σχεδιάζει ατέρμονα παλίρροιες λύσεων που με μειωμένο σφάλμα προσεγγισης, τοποθετούν το ένα σκέλος τους στο μαθηματικό απόλυτο, και το άλλο στο εύπλαστο των Ονείρων...

Εγω, θεατής της παράστασης, που στο μιλιμιτρέ χαρτί του Κόσμου σχεδιάζει προσομοιώσεις τρισδιάστατων συναισθηματων!....

Στρατή, αποτρελαθηκα τελείως!.....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

λοιπόν Χριστόφορε,
να σου πω λοιπόν τι νομίζω είναι ποίηση..
είναι η παράθεση λέξεων μ' έναν τρόπο τόσο φρέσκο και νέο που να μας ξαφνιάζει, να λέμε κοίτα πως τις έβαλε εκεί ο ποιητής..
και προ πάντων αυτό το παιχνίδι των νοημάτων που κρύβονται και φανερώνονται πίσω τους…τόσο ωραίο και πλεγμένο, με μια αόρατη μουσική που ακόμα κι αν είναι ελεύθερος ο στίχος αυτή να υπάρχει και να κάνει το έργο όμορο μιας όμορφης μελωδίας.
ο λόγος σου δεν πάσχει διόλου από νόημα
απλά του λείπουν αυτά τα "τσακίσματα" το τσιφτετέλι της ροής..
έτσι γίνεται λίγο αφυδατωμένος και μονότονα σκληρός..
αλλά δεν θα τον απέρριπτα..
ένας άνθρωπος που καταπιάνεται με την λογοτεχνία έχει μέσα του καλά ορυχεία..
κι εγώ τον συμπαθώ..
άλλωστε όλοι δόκιμοι είμαστε στην τέχνη..
εκείνη θ' αποφασίσει για τους "ιερούς θεραπευτές της"
την καλησπέρα μου..

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΚΑΚΙΑ
Εγώ πάλι γουστάρω τους τρελούς.. γιατί οι αναστολές τους δεν περιορίζουν το νόημα.. της οποιασδήποτε έκφρασης..
λοιπόν ας αποτρελαθούμε..
κάποτε..
Καλησπερίζω!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου