...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Μαΐου 2010

ΧΑΡΑΞΕΣ ΤΗΝ ΜΕΡΑ…

Χάραξες την μέρα κι έσταξε αίμα..
Ο συνθηματικός ήλιος
καλά ξεκλείδωσε, πρωί, ουράνιες πόρτες..
Η πολιτεία στο άγχος βύθισε.

Ένα παιδί μαζεύει βιαστικό τα όνειρά του
για να τα χώσει μες την τσάντα του σχολείου.
Η μάνα του καλά δασκαλεμένη
πλένει τα ασπρόρουχα και τα απλώνει στις ταράτσες
όπου φυσά ένας άνεμος μαέστρος.
Η ζωή συνεχίζει τον δρόμο της-
γλυκιά, πικρή, ωραία..

Δεν έχουν σημασία τα πουλιά που λένε
ένα τραγούδι απλό μέσα στο χάραμα.
Η χαρά τους
θα ερμηνευτεί σε άλλους ουρανούς.

Εσύ φροντίζεις να μην λείπει τίποτα από τα πράγματα του κόσμου.
Με λέξεις είσαι ο αιρετικός των εντυπώσεων.
Χαλάς, ώ ναι χαλάς την εύθραυστη ισορροπία των νοημάτων
κι αφήνεις ένα ίζημα ποιήματος μες την βαριά ψυχή-
για να το καταλάβουν οι μοναχικοί της νύχτας σου συνοδοιπόροι..

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

κι αφήνεις ένα ίζημα ποιήματος μες την βαριά ψυχή-
για να το καταλάβουν οι μοναχικοί της νύχτας σου συνοδοιπόροι..

συνοδοιπόρος της νύχτας σου μεταλαμβάνω κείνο το ίζημα ..και σε ευχαριστώ για τούτη την προσφορά !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Πόσο γλυκά ίχνη αφήνει πάντα στις σελίδες μου το πέρασμά σου!
Γειά σου ΔΕΣΠΟΙΝΑ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου