...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Μαΐου 2010

Μπορούσα να σε αγαπήσω σαν μια σκέψη σ' ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό

Έτσι που σε κοιτάζω ξέρω ότι είσαι η δύσκολη περίπτωση
ενός ζωντανού πόνου μέσα μου..

Το όνειρο υπάρχει γιατί κι ο άνθρωπος υπάρχει..
Το φως μαγνητίζει για να μην του αντιστέκονται τα πράγματα..

Κοίτα που τώρα το δύο που είμαστε είναι πράγματι ένα
που ανθίσταται σε όλα
και με ένα λούστρο αγάπης
αντιμετωπίζει η ζωή την ζωή..

Μπορούσα να σε αγαπήσω σαν μια σκέψη σ' ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό
μπορούσα να σε κοιτάζω στα μάτια.

Ήσουν μεθυσμένη από τον καλόγνωμο ήλιο, ήσουν έφηβη, ήσουν ωραία

όπως δεν γέρασε ο χρόνος την επιθυμία σου.

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Κοίτα που τώρα το δύο που είμαστε είναι πράγματι ένα
που ανθίσταται σε όλα
και με ένα λούστρο αγάπης
αντιμετωπίζει η ζωή την ζωή..


ρομαντικά πισωγυρίσματα ,ζωγραφίζουν με κείνο το λούστρο ,της ζωής την ουσία !!
καλή σου μέρα Ποιητή !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλή σου μέρα Δέσποινα!
Όπου υπάρχεις την φωταψία νιώθω να έρχεται!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου