Επάνω στην σελίδα της απόγνωσης…

Πίσω από το παραβάν της φτώχειας

δουλεύουν οι πρέσες του αφανισμού.

Άπονα δολάρια συνθλίβουν ολοένα την ανάσα.

Αν βρεθείς στο σκοτεινό δρομάκι της ανέχειας θυμήσου να ζήσεις με σφιγμένη ψυχή.

Όλα τα σπάταλα αφεντικά θα σε σημαδεύουν να σε αφανίσουν.

Δύσκολος είναι ο κόσμος μάτια μου, δύσκολα να βρεθείς σε έναν χαρούμενο τόπο.

Μακάρι να έρθει μια μέρα που όλοι οι φτωχοί θα ευτυχήσουνε.

Η οικουμένη πάντα θα γκρεμίζεται στον βιοπορισμό της.

Αχ να είχα μια ελπίδα, αχ να είχα!

Ίσως ο μόνος δρόμος μου είναι αυτός ο λυπημένος εαυτός μου.

Μπορεί όπως τα ζω τα γεγονότα να είμαι εκείνος που πρώτος πεθαίνω….

Και άντε τώρα να τα βγάλεις πέρα με ληγμένα ποιήματα!

6/ 10/ 2025