Εκ των συμπερασμάτων απολογισμός…

Στριφογυρίζει η πίκρα μες το οκνηρό απόγευμα

που σώνεται η ψυχή και όλο μαραζώνει.

Εξ ευωνύμων έρχεται η λύπη πιο βαριά.

Όταν ξεκαλουπώνω την οδύνη ένας

Λεκές από αίμα πνίγει την μιλιά μου· μένω άφωνος.

Σκοτώνονται οξυγονούχες φαντασίες στο αίμα μου· είμαι αιώνιο θύμα.

Ψελλίζω σιγανά ή τραγουδώ

Χαμηλόφωνα, ενστερνίζονται

οι στεναχώριες που έχω.

Δεν άλλαξε ο κόσμος μάτια μου, δεν άλλαξε.

Μένει προσηλωμένος στον αδερφοσκοτωμό.

Όπως εκείνοι των σπηλαίων είμαστε που παραμένουν άγριοι

Και βάρβαροι αιώνια χρόνια.

Κράζουν αλλά καθόλου δεν υπήρξαν καλλικέλαδα τα πολιτεύματα.

Όλα ένα βρωμερό και λερωμένο συννεφάκι που μου κρύβει την Αλήθεια…

17/ 10/ 2025