Μυσταγωγία πρωινή…

 

Οι λέξεις γίνονται με ζυμάρι τα πουλιά

είναι κρυπτογραφημένα ένας κώδικας προκύπτει παντού

Λίγο πριν να στολίσει η αυγή με ντελίριο

την καθαρή περιουσία της.

Καθεύδω.

Φορτωμένος με τσακισμένα φωνήεντα βαρύγδουπες ορέξεις χρυσάνθεμα

Και ορτανσίες γιορτινές φθίνοντος

του λαλίστατου φθινοπώρου.

Θ’ αφήσω το παράθυρο ανοιχτό θα πλησιάσει το φεγγάρι οι μαγικές

ευθείες του ύπνου θα καθιερωθούν μες τα γραπτά μου θα σφάλλω

Πάλι και πάλι, σαν για να μείνω ου μαθώς

Ο έρμος, κάτω από μια τιμωρία που με σώνει….

Ένα αόρατο δίχτυ από φυτά γραπώνει την αφράτη αγωνία μου ξύπνησα

ιδρωμένος

Και σε μια ευτυχία αποτείνομαι

Σημαδεμένη.

Μύστη κότσυφα έλα τώρα

Σκέπασε με τα ολόμαυρα φτερά σου

Την παρομοίωση που επιθυμώ.

Θα έρθει η μέρα σαν οντότητα που απεκδύεται την λύπη της θα έρθει

Τολμηρή διαλύοντας

Το ελεητικό βασανάκι μου το τιποτένιο-

Θα μιλήσει το φως και το αίμα μου,

Αμετάβλητο…

29/10/2024

Όλες οι αντιδράσε