...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Οκτωβρίου 2024

Ο στίχος και η εμπλεκόμενη Ποίηση…

 

Μια εγγύηση τα γραπτά ότι δεν θα συνοφρυωθούμε…
Ίσως να ξαναμπούμε σε μια ανθισμένη μήτρα
Γυρεύοντας τον νευραλγικό θάνατό μας.
Είμαστε τιποτένια ανάμνηση·
Θα γίνουμε το ταπεινό ετούτο·
αν γίνουμε ένα φουντωμένο δέντρο που ασχημονεί με τα κλαδιά του εναντίον του ανέμου
Η Ποίηση θα αποκτήσει φονικές διεκδικήσεις
Και θα εξακοντίσει θεωρίες επί θεωριών, καταπάνω
Σε ένα σύννεφο που θα αξίζει κι άλλης προσοχής….
Ο στίχος πάντα βρέχει…
Ο στίχος είναι κορυφαίο όπλο φονικό!
Ο στίχος η καταφανής καταδίκη μας!
Ο στίχος ο μπαλωμένος μας εαυτός!
20/10/2024
Μπορεί να είναι εικόνα γαλλικό κλειδί, λαβίδες και σφυρί
Όλες οι αντιδράσεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου