Ιστορίας ανάγνωσμα..

Εδώ στην όψη σου αναρριχάται ένας νάρκισσος μπελαλής

Και στον ύπνο σου κάθε όνειρο κρυφογελά στο φεγγάρι

Ο χειμώνας τρεκλίζει σαν μεθυσμένος σάτυρος και κάτι καμώνεται πως πράττει

Ενώ ένα τσακάλι εγγαστρίμυθο κρυφογυρνά τις νύχτες

Έξω απ’ τα κοτέτσια των χωριών.

Επαρχία με τα βάσανα της κάθε επαρχίας

Επαρχία μοναχική, έξω από τα πλαίσια κάθε ερήμωσης

Επαρχία συντριπτική- σαν κάταγμα θλιβερό και αόριστο

Ζεύεις τα σκουριασμένα άροτρά σου στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

Και οργώνεις την κατάθλιψη πλάι στην μελαγχολία την άγονη.

Θεέ μου υπάρχεις έξω από όλες τις πραγματικότητες-

Είσαι σαν προϊόν μιας ευγονίας

Και διακωμωδείς τα βασανάκια των θνητών

Αέναα…

Σ’ αυτό το ποίημα μου δεν βγαίνεις επικεφαλής,

Εγώ σκαλίζω άλλες κοίτες και προγκάω τους ρουφιάνους,

Όλα τα ανθισμένα ρήματα που συντηρώ

Μυρίζουν σαν βασιλικού αγνότητα και τρέμουν

Μες την λιακάδα την ασύγκριτη την χειμωνιάτικη

Που όλες τις καρδιές ζεσταίνει και θωπεύει την Ελλάδα…

Εδώ η μνήμη έχει σχήμα ολοζώντανο,

Αφήνει έκθετα τα χρώματα ο Χρόνος

Κι όσο και αν ασχημονούν οι σκέψεις που κολάζονται

Με μία μάχαιρα αποδίδει την δικαιοσύνη του ο δικαστής χειμώνας…

Πύλος 10/2/2023

Όλες οι αντιδράσε