Του θέρους ιταμές προκλήσεις!

Εκείνο που σκαρφίζεται η Στιγμή
Κανένας ύμνος δεν το καταγράφει· ακούγονται που τρίζουν οι μυρσίνες,
Μια φρυκτωρία ξεδιπλώνει την φωνή, μια φρυκτωρία την ξαναστέλνει
Στα βαθιά βαθιά του ουρανού και της νύχτας.
Στον αέρα ζυγίζονται ιλαρά πουλιά
Κύματα σκάζουνε φέρνοντας στην ακρογιαλιά μηνύματα θαλάσσης,
Δεν σκέφτηκα τίποτε άλλο από ψυχή, δεν σκέφτηκα.
Μονάζουν οι σιωπές μου με τροφοδοτούν με αγρύπνια.
Συμπληρώνω ένα αόρατο πάζλ όπου
Πρωταγωνιστούν οι αισθήσεις μου.
Εκβάλλοντας απ’ τον ύπνο ο ποταμός θρέφει με όνειρα την πραγματικότητα
Κι εμένα με ιδρώτα.
Όλες οι θεωρίες ψεύτικες και το κατάλαβα επιτέλους, το εμπέδωσα.
Σχέσεις παρακμασμένες σχέσεις βουερές σχέσεις που δεν αναθερμαίνονται σχέσεις σε κρίση-
Αποτυχία να είναι ο άνθρωπος εδώ, αφού κι εκεί που ήταν όλα
Τα γκρέμισε.
Στον πικρό αιώνα έθνη ζαλισμένα τελματώνουν την φυλακή
Και γίνεται το δόκανο των ισχυρών πιο δόκανο ακόμα!

2.8.2020