Ζω με τ’ αγρίμια μου

Όλα τα δηλητήρια χυμένα πάνω στο χώμα που αντέχει άποψη θανάτου.

Ο άνθρωπος ολέθριος και χαμερπής.

Βαριά τεθλασμένη σιωπή και παγίδα ζοφερή της νύχτας.

Όταν η θλίψη απλώνεται σε όλα και καταπλακώνοντας τα πάντα έρχεται.

Επιγραμματικά φυλάττω τα αποκτηθέντα μου.

Σαν κώδικες παράξενων αξιών.

Μάχονται οι ουρανοί όταν αρχίζει η βροχή να πίπτει.

Συλλαβίζει το νερό της γης τις συνήθειες.

Ξεδιψούν οι λέξεις κι οι ταμιευτήρες της φαντασίας τόσο ξιπάζονται.

Ζω με τ’ αγρίμια μου- ζω με τις μέσα μου πολεμικές συσκοτίσεις.

Σε όλα αδαής και για όλα περίεργος.

                                                         24.2.2013