...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

14 Σεπτεμβρίου 2010

Είναι που παραλόγισα σιγά σιγά





Είναι που παραλόγισα σιγά σιγά και γράφω

Αψηφώντας την δίκη του χρόνου- λες

Και ο θάνατος με κάποιον τρόπο θα μου χαριστεί.



Όμως τώρα που χάνω τα λόγια μου και ούτε

Αυτό που μέσα μου κόβει στυγνά θέλω

Να σταματήσει, τώρα

Οι λέξεις έχουν άλλη βαρύτητα: πονάνε.



Κλείνω τα μάτια και ζητώ από την νύχτα να με αγκαλιάσει

Παίρνοντας μακριά τις σκέψεις μου, να με αφήσει

Να κοιμηθώ ανοίγοντας τον ουρανό της σαν

Φάκελο που κάποιος θα με στείλει μέσα

Στον νου σου που πολύ μου πείσμωσε..

6 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Κι εγώ οτι παραλόγησα ..φοβάμαι!
Κι αν σου το πουν οι Φίλοι, δεν φοβάσαι! Έπαθες το Χειρότερο.

~reflection~ είπε...

Όταν χάνει τα λογικά του το μυαλό, η καρδιά βρίσκει το δρόμο της, Στρατη!...

Σε φιλω..

Despina είπε...

μετά τον παραλογισμό σιγά σιγά
ο θάνατος ή επιστροφή, στο φεγγάρι .....
η πένα σου με μεταφέρει στο δεύτερο...
κι ας πονάνε οι λέξεις!!!!
την καλημέρα μου!!!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ρεγγίνα σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη!
Καλό απόγεμα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γειά σου Κάκια!
Σε αντιφιλώ!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Despina
χαίρε!
Ωραία πάντα να ταξιδεύουμε..
Καλό απόγεμα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου