...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Ιουνίου 2010

Το ρολόι της μέρας χτυπά

Το ρολόι της μέρας χτυπά για να εργάζεται
για τον καλό της σκοπό η αιωνιότητα-

ο άνεμος ακούγεται που αήττητος καλπάζει
πάνω στην χλόη που μονολογεί την χλωροφύλλη της
σαν ένα τραγουδάκι ρετρό.

Τα σμήνη των πουλιών που φεύγουν
είναι όπως οι ελπίδες που μεταναστεύουν
σε άλλους ουρανούς.

Το γαλάζιο κάπου σχίζεται.
Ο λόγος όμως καρπίζει.

Οι θάλασσες επικοινωνούν με τον αναμφισβήτητα ισχυρογνώμονα γαλαξία
που τ’ άστρα του εκπέμπουν φωτιά
ενός πνεύματος που είναι από θεού προς θεό!

Δεν ξέρω πια τίποτα για κανέναν...

Σιτίζομαι αποσιωπητικά που μαραίνουν
ως και τις πιο ανθισμένες δυνάμει
να λάμψουν προσωπικότητες.

4 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ο χρόνος που βοηθά την αιωνιότητα,
η χλόη που με την βοήθεια του ανέμου σιγομουρμουρίζει τραγούδι ρετρό,
οι ελπίδες που μεταναστεύουν,
η επικοινωνία της θάλασσας με το γαλαξία,
και μέσα σ' όλα τούτα η αλήθεια ενός ποιητή που ο λόγος του καρπίζει
κι εγω το μόνο που μπορώ, αναφωνώ
εκστατική : Θεε μου !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Δεν τα πήγα ποτέ τόσο καλά με τα σχόλια..
Πόσο δε με τις απαντήσεις..
Και όταν αυτά είναι τόσο θαυμαστικά, τι να πω;
Τα σέβη μου κυρία μου!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

"Μπορεί το ρολόι της μέρας να χτυπά για να εργάζεται
για τον καλό της σκοπό η αιωνιότητα "
αλλά αυτοί οι στίχοι γράφτηκαν για ευφραίνεται η ψυχή που θα έρθει σε επαφή με αυτούς.
Και πάλι μένω να θαυμάζω χωρίς ίχνος υπερβολής σε αυτό που λέγω.
Ας "σιτιστώ κι εγώ αποσιωπητικά" τώρα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Και όταν αυτά είναι τόσο θαυμαστικά, τι να πω;
Τα σέβη μου κυριέ μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου