Σε είπα με είπες

Ανάγλυφες τρανές σιωπές

Χαραγμένες επάνω στα κορμάκια των δέντρων

Γαλήνια φώτα, ήλιος που δύει

Και κρύσταλλο μες το ποτήρι, το νερό.

Ο καφές γυρίζει την ιστορία ανάποδα-

Ένας στίχος ένας θάνατος·

Κι αθάνατη στο τέλος η ζωή.

Σε είπα με είπες, φιληθήκαμε

Κλεφτά, υφαρπάζοντας κάτι από την φωτιά

Που γανώνει, για να αποθανατίσει, τα πράγματα.

Τώρα η γλώσσα πλάθεται όπως του σίτου το άλευρο.

Και γίνεται μια βρώσιμη φαντασμαγορία ενός ελλιπούς λόγου

Που για τα φωνήεντα του επτώχευσε..

                                     20.7.2013