Ξύπνημα..

Γιατί φωτοβολεί κι η υποψία ακόμα

Της χαράς, τον δρόμο πήρα

Που φέρνει τον Ιούλιο μπροστά μπροστά

Στην προκυμαία των γλάρων.

Αλλά αυτού του κοριτσιού που εξέχει το στήθος του

Έως το αύριο κι έως την μέρα ύστερα του θανάτου

Ποιός θα του πει να μην πάψει να φτιάχνει παραμύθια

Από αλμύρα και θάλασσα; Ποιός θα το δασκαλέψει

Να σηκωθεί σαν κύμα και να κόψει τους δεσμούς

Μ’ όλο το σκεβρωμένο παρελθόν του Ανθρώπου;

Αγαπώ την δροσιά του πρωινού, την διαφάνεια

μέχρις οστών

το αίμα που λαμπυρίζει,

το μυστικό ψέμα πως όλα

πριν αναιρεθούν, θα γίνουν

ένα τίποτα που δεν περιγράφεται..

                                        21.7.20131;