η μέρα πλέει αργά

Ξέπνοη ανάμνηση

Και ρεμβασμός που τσακίζει το τοπίο

Πιο ψηλά

Πιο ψηλά

Απ’ όπου επινοώ μια αρετή για να στηρίξω

Αυτήν την διμοιρία των πεύκων-

Να ο κότσυφας βιαστικός για δυο ολοκληρωτικές νότες

Να τα σμήνη των πουλιών μοιρασμένα

ανάμεσα στο χωράφι και τον ακατέργαστο ορίζοντα

Κι η μέρα πλέει αργά με το ιστίο της

Κορμί κυπαρισσιού να εξέχει στο γαλάζιο..

Καημοί, αγάπες, μουσικές..

                                           Ο κάμπος

Είσαι εσύ κι είμαι εγώ- μ’ όλα

Τα ερωτευμένα πλάσματά του..

                                            21.7.2013