Να σταθείς μικρός μέσα στο πυρπόλο
αεράκι που χλιμιντρά βαφτίζοντας τα φυλλώματα με σκόνη χρυσή μεσημεριού·
Να σκάβεις μες το λεξιλόγιο με αξίνα
ψυχή και με φεγγάρι φιλντισένιο·
Μουσική γλαυκή από ελληνικό μελτέμι να
αναθαρρεύει όλες τις λεμονιές που κερδοφόρησαν·
Σαπφικό δώρο και αιολικό μου αντίδωρο
Και απολιθωμένο δάσος της ανάμνησης-
Στα ρηχά της ελπίδας τονίζει παραλίες
πατρογονικές το κάστρο της Μηθύμνης·
Η αγάπη που σου ‘χω λέξη λεξούλα ως μες
το αίμα μου ανάβει την φωτιά…
Είμαι ο που δεν είμαι και είμαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου