...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Ιουλίου 2013

Η ζωή είναι μια τυμπανοκρουσία




Η ζωή είναι μια τυμπανοκρουσία
εποχής προ θανάτου
χωρίς ιδιότητες..

Την δένουν με λόγια οι αισθήσεις μας
στο σκαρί μια ελπίδας -κι από κει
αρχίζουν οι ναυσιπλοΐες.

Το σκοτάδι κυκλώνει την αντίφασή της
και όλα διέπονται από νόμους του χάους.

Την θλιμμένη όψη των πραγμάτων που αντικρίζω
καθώς ξημερώνει και τα δέντρα
σε γονυκλισία προσεύχονται
να τα συντροφεύει το Αειφόρο..

Τόξο που βάλει κατά της ανάμνησης
κι ο στόχος πάντα αφορά εσένα κι εμένα-
φαρέτρα άδεια από υποσχέσεις..

Όταν για τα καλά ο ήλιος διαψεύδει την του κόσμου φυλακή
εγώ με του φωτός τις χίμαιρες μαλώνω
λες και μου ανήκει άλλο από μια ψυχή κρυσταλλένια
που πέφτει μες την πεδιάδα των αναζητήσεων
σαν ένα ψίχουλο
που ένα σπουργίτι θα πάρει
ν’ αναληφθεί στους πέρα ουρανούς..


4 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Ένα μικρό ψιχουλάκι
κάνει τα πουλιά δραπέτες!!!


φιλί

Unknown είπε...

πανέμορφη εικόνα.....και τόσο φιλοσοφημένες λέξεις.....
να έχεις ένα όμορφο Σκ και σε ευχαριστώ για τις ευχές σου Στρατή-)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ελένη
εν μέσω του καλοκαιριού, είναι η ποίηση πάντα κάτι λυτρωτικό.
Ύδωρ ή ψιχίο που τσιμπολογούν οι σπουργίτες, κάνει την ψυχή πιο ανάλαφρη.
Σε διώχνω όμως σε μαλώνω να πας να κάνεις κα'να μπάνιο.
Άσε εμένανε τον κολασμένο στην Αθήνα..
τα φιλιά μου!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Χρύσα μου
ελπίζω τα ωραιότατα έργα σου να αγαπηθούν πολύ από το κοινό.
Χαίρομαι που υπάρχουν στον κόσμο τέτοιες ψυχές γιατί ξέρω ότι δεν έχουν κάνει λάθος τα όνειρά μου!
Να περνάς καλά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου